Tarangini to trzymasztowa jednostka szkolna indyjskiej marynarki wojennej.
Zwodowano ją 1 grudnia 1995 roku w stoczni w Goa. Do służby weszła niemal dwa lata później. Projekt powstał na desce kreślarskiej brytyjskiego inżyniera Colina Mudie, tego samego, który dekadę wcześniej zaprojektował Lorda Nelsona. Zresztą, obie jednostki można uznać za bliźniacze, ponieważ mają identyczne kształty kadłubów i niemal tę samą długość (54 metry).
Tarangini jako pierwsza jednostka pod indyjską banderą opłynął świat. Okołoziemski rejs pod hasłem „budowania pomostów przyjaźni” odbył się w latach 2003-04. Trwał 15 miesięcy. W tym czasie bark pokonał dystans 33 tysięcy mil morskich, zawijając do 37 portów w 18 krajach, m.in.: w Egipcie, Grecji, Włoszech, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Panamie, Australii czy Indonezji. W 2005 roku zadebiutował w The Tall Ships Races (na trasie Waterford-Cherbourg-Newcastle-Fredrikstad), w których ponownie wziął udział dopiero po 10 latach. W 2008 roku wziął udział w ekspedycji śladami staroindyjskiej dynastii Ćolów, dopływając do historycznych granic imperium tworzonego przez nich od III wieku p.n.e. Podczas trzymiesięcznej wyprawy żaglowiec odwiedził Dżakartę, Singapur i Phuket.
Tarangini okazał się na tyle udaną jednostką, że władze Indii zdecydowały się na budowę kolejnego żaglowca według tego samego projektu. Bliźniaczy bark zszedł na wodę w 2011 roku, także w stoczni w Goa. Nadano mu imię Sudarshini, w nawiązaniu do młodszej przyrodniej siostry Buddy. W służbie od 2012 roku, żaglowiec jeszcze nigdy nie miał okazji przypłynąć do Europy. Portem macierzystym obu jednostek jest miasto Koczin.
Krzysztof Romański
Zdjęcie w nagłówku: www.asian-voice.com