Żaglowiec-muzeum Schulschiff Deutschland ma nowe miejsce postoju. Po 25 latach spędzonych w Vegesack w okolicy Bremy, historyczną jednostkę przeholowano do Bremerhaven.
Krzysztof Romański, 8.09.2021 r.
Po tym, jak trzymasztowy bark Seute Deern osiadł na dnie portu w Bremerhaven (pisaliśmy o tym tutaj), jego stan oceniono na katastrofalny i zdecydowano się na złomowanie. Zwolnione w ten sposób miejsce miasto zaproponowało armatorowi muzealnej fregaty Schulschiff Deutschland, stowarzyszeniu Deutscher Schulschiff-Verein. Do cumującej nieco na uboczu, w Vegesack, jednostki docierało niewielu turystów. W ostatnich latach liczba odwiedzających utrzymywała się na poziomie 6000 rocznie. Niedostateczną popularnością cieszyły się też noclegi na statku, przez co właściciele popadli w kłopoty finansowe, a trzeba dodać, że stowarzyszenie nie otrzymuje dotacji od państwa czy samorządu. Nowa lokalizacja w Nowym Porcie (Neuen Hafen), przy placu Lloyda, w samym sercu Bremerhaven, daje nadzieje na zwiększenie przychodów. Armator liczy na co najmniej 50 000 wizyt w skali roku. Decyzja o przeprowadzce nie spotkała się oczywiście z entuzjazmem w Vegesack. Lokalni aktywiści zbierali nawet podpisy, by uniknąć relokacji statku. Nic jednak nie wskórali.
26 sierpnia 2021 roku, ustrojony w galę banderową historyczny żaglowiec przeholowano do Bremerhaven. Po drodze w dół Wezery doszło do symbolicznego spotkania ze stojącym przy stoczniowym nabrzeżu Gorch Fockiem. Obie jednostki wymieniły pozdrowienia. W Bremerhaven na Schulschiff Deutschland czekała kurtyna wodna. Przy akompaniamencie salutów armatnich i syren okolicznych jednostek, żaglowiec przywitały tłumy mieszkańców i burmistrz, który ma nadzieję, że stanie się on nowym symbolem miasta.
Schulschiff Deutschland to wybudowana w 1927 roku stoczni Tecklenborg w Bremerhaven fregata, na której szkolili się przyszli marynarze floty handlowej. Jako że nazwa Deutschland była zarezerwowana dla kieszonkowego pancernika niemieckiej marynarki wojennej, określenie „statek szkolny” (Schulschiff) oficjalnie dołączono do imienia żaglowca. 86-metrowa jednostka, której portem macierzystym został Oldenburg (podobnie jak Daru Pomorza, gdy jeszcze pływał pod niemiecką banderą) odbywała rejsy szkoleniowe z kadetami po Atlantyku, Morzu Północnym i Bałtyku.
Po wybuchu wojny fregata kontynuowała działalność szkoleniową, jednak ograniczyła akwen żeglugi do spokojnego wówczas Morza Bałtyckiego. Gdy sytuacja na frontach się zmieniła, statek zamieniono na szpital. Dzięki temu uniknął losu innych niemieckich żaglowców, które rozparcelowano pomiędzy Aliantów w ramach reparacji. Przemalowany na czarno dla łatwiejszej konserwacji Schulschiff Deutschland w 1946 roku przebazowano do Cuxhaven, gdzie był używany jako hulk dla załóg jednostek oczyszczających port z min.
Końcówkę lat 50. fregata spędziła w Bremie, służąc jako schronisko młodzieżowe. Wreszcie trafiła z powrotem w ręce stowarzyszenia Deutscher Schulschiff-Verein, które eksploatowało ją aż do 1994 roku jako morską szkołę z internatem. Podczas remontu w latach 1995-96 przywrócono białą barwę kadłuba i znów aktualny stał się przydomek jednostki – „biały łabędź”. Odnowiony żaglowiec zacumował w Vegesack i został udostępniony do zwiedzania, a dziś jest już rezydentem portu w Bremerhaven.