Siostrzana jednostka Daru Młodzieży jest o kilkadziesiąt centymetrów dłuższa od pierwowzoru. Projektant – inżynier Zygmunt Choreń – zdecydował się na wprowadzenie kilku niewielkich modyfikacji w takielunku, dzięki czemu Mir może ostrzej chodzić do wiatru i cieszy się dziś renomą najszybszego żaglowca świata.
Armatorem statku jest Państwowa Akademia Admirała Makarova w St. Petersburgu. Na pokładzie fregaty kształcą się przyszli oficerowie rosyjskiej marynarki handlowej, ale są tam też kajuty do wynajęcia dla pasażerów, którym marzy się morska przygoda pod żaglami.
Jak mawiał klasyk, mężczyznę poznaje się po tym, jak kończy, nie jak zaczyna. Gdyby odnieść ten bon mot do żaglowców, do Mira pasowałby jak ulał. Statek bowiem narodził się w atmosferze międzynarodowego skandalu. 31 marca 1987 roku w gdańskiej Stoczni im. Lenina przygotowywano wodowanie. Planowano wielką pompę, trybuna honorowa uginała się pod ciężarem radzieckich towarzyszy. Niestety, świętowanie tego dnia nie było stoczniowcom pisane. Najpierw rzucona o burtę butelka rosyjskiego szampana nie rozbiła się, co przesądni z natury ludzie morza traktują jako zły omen. Najgorsze jednak dopiero miało nadejść. Gdy ustawiony na pochylni kadłub zwolniono z bloków, do wody zsunęła się tylko rufa. Dziób, mimo gorączkowych prób ratowania sytuacji, zaklinował się na dobre, co spowodowało przechył, podtopienie i uszkodzenie kadłuba. Radzieccy towarzysze żądali wyjaśnień, zaczęto podejrzewać prowokację i spisek zachodnich tajnych służb. Dopiero później okazało się, że był to zwykły wypadek. Niestety, jeden ze stoczniowców najprawdopodobniej nie mogąc znieść ciężaru odpowiedzialności, targnął się na swoje życie.
Mimo fatalnego początku, który nie zapowiadał niczego dobrego, Mir po wejściu do służby okazał się znakomitym statkiem – dzielnym, niezawodnym, a pod dowództwem doświadczonego kapitana – legendarnego Wiktora Antonowa – regularnie wygrywającym regaty wielkich żaglowców.
Pod rosyjską banderą pływają jeszcze 3 bliźniacze jednostki Mira o takich samych parametrach: Chersonez (wcześniej ukraiński – został przejęty przez Rosję po aneksji Krymu), Pallada i Nadieżda. Drużba wciąż należy do Ukrainy, jednak jej stan nie pozwala na regularną żeglugę. Statek stoi na sznurku w Odessie i czeka na lepsze czasy (a przede wszystkim remont). Wszystkie zbudowano w Gdańsku według założeń wypracowanych przy projekcie Daru Młodzieży.
Krzysztof Romański
Mir (Rosja)
Długość: 109,4 m
Liczba masztów: 3
Typ: fregata
Tonaż: 2257
Rok budowy: 1987
Miejsce budowy: Gdańsk
Port macierzysty: Sankt Petersburg