Po 5 latach przerwy bark Statsraad Lehmkuhl odzyskał Boston Teapot Trophy. Norweski żaglowiec zdobył tę prestiżową nagrodę po raz 9. i do wyrównania rekordu hiszpańskiego Juana Sebastiana de Elcano brakuje mu już tylko jednego triumfu.
Krzysztof Romański, 2.02.2023 r.
Statsraad Lehmkuhl odbył zwycięski rejs w styczniu 2022 roku płynąc z Newport w USA do Horty w archipelagu Azorów. Żaglowiec w zadanym czasie przebył dystans 1125 mil. Kapitanem statku był wówczas Marcus Albert Seidl, a załogę stanowili kadeci z Norweskiej Akademii Marynarki Wojennej. Drugi wynik uzyskał meksykański bark Cuauhtemoc, który przemierzył 1055 mil.
Boston Teapot Trophy to jedna z najbardziej prestiżowych nagród w świecie żaglowców. Niepozorny srebrny czajniczek do herbaty jest od 1964 roku obiektem westchnień kapitanów. Przyznawany jest jednostce, która płynąc pod żaglami pokona najdłuższy dystans w ciągu 124 godzin (5 dób i 4 godziny). Skąd akurat taka liczba? Zdania są podzielone. Niektóre źródła wskazują na genezę historyczną – w XIX wieku tyle czasu potrzebowały klipry, by pokonać dystans z Nowego Jorku do Europy. Jednak Paul Bishop w książce „Żaglowce świata” (Alma-Press, 1996) radzi, by nie doszukiwać się tu głębszego sens. „To, w jaki sposób ten przedział czasu ustalono – może być określone wyłącznie jako coś przedziwnie brytyjskiego”.
Polskie żaglowce zdobywały trofeum trzykrotnie. W 1988 roku najlepszy okazał się Dar Młodzieży, który podczas swojego pierwszego rejsu dookoła świata pod wodzą kapitana Leszka Wiktorowicza w zadanym czasie przemierzył na żaglach 1241 mil. W latach 2019 oraz 2021 nagroda trafiła do szczecińskiego brygu Fryderyk Chopin, prowadzonego przez kapitana Bartłomieja Skwarę. Jednostka płynąc z Niebieskimi Szkołami osiągała wynik – kolejno – 1218 oraz 1288 mil.
Historia trofeum sięga roku 1964, kiedy to po transatlantyckiej Operacji Żagiel żaglowce wracały z Bostonu do Europy. Sponsor jednego z jachtów oświadczył, że przekaże dodatkowe środki, jeśli jednostka weźmie udział w regatach. Trudno było na szybko zorganizować tradycyjny wyścig. Postawiono więc na pojedynek korespondencyjny – wygrać miał żaglowiec, który w ciągu doby pokona najdłuższy dystans. Pierwszym zwycięzcą został włoski jacht Corsaro II pod komendą kapitana Augustino Straulino – złotego medalisty olimpijskiego w klasie Star z Igrzysk w Helsinkach w 1952 roku.
Największą liczbą zwycięstw może pochwalić się Juan Sebastian de Elcano (10). Tuż za nim są argentyńska fregata Libertad oraz Statsraad Lehmkuhl, które wygrywały po 9 razy. Pięciokrotnie najlepszy był niemiecki Gorch Fock, jednak jego ostatni triumf miał miejsce w 1983 roku.
Poniżej pełna lista zdobywców Boston Teapot Trophy:
2022: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2021: Fryderyk Chopin (Polska)
2020: Juan Sebastian de Elcano (Hiszpania)
2019: Fryderyk Chopin (Polska)
2018: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2017: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2016: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2015: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)
2014: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2013: Cuauhtemoc (Meksyk)
2012: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2011: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2010: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2009: Sagres (Portugalia)
2008: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)
2007: Libertad (Argentyna)
2006: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)
2005: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)
2004: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)
2003: Cuauhtemoc (Meksyk)
2002: Cuauhtemoc (Meksyk)
2001: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)
2000: Libertad (Argentyna)
1999: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)
1998: Libertad (Argentyna)
1997: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)
1996: Nie przyznano
1995: Kaiwo Maru (Japonia)
1994: Kaiwo Maru (Japonia)
1993: Nippon Maru (Japonia)
1992: Libertad (Argentyna)
1991: Kaiwo Maru (Japonia)
1990: Kaiwo Maru (Japonia)
1989: Nippon Maru (Japonia)
1988: Dar Młodzieży (Polska)
1987: Libertad (Argentyna)
1986: Nippon Maru (Japonia)
1985: Libertad (Argentyna)
1984: Nie przyznano
1983: Gorch Fock (Niemcy)
1982: Cisne Branco /jacht/ (Brazylia)
1981: Libertad (Argentyna)
1980: Nie przyznano
1979: Juan Sebastian de Elcano (Hiszpania)
1978: Nie przyznano
1977: Nie przyznano
1976: Libertad (Argentyna)
1975: Nie przyznano
1974: Juan Sebastian de Elcano (Hiszpania)
1973: Eagle (USA)
1972: Eagle (USA)
1971: Esmeralda (Chile)
1970: Gloria (Kolumbia)
1969: Gorch Fock (Niemcy)
1968: Gorch Fock (Niemcy)
1967: Gorch Fock (Niemcy)
1966: Libertad (Argentyna)
1965: Gorch Fock (Niemcy)
1964: Corsaro II (Włochy)