Fryderyk Chopin ponownie wygrywa Boston Teapot Trophy

Po 2 latach przerwy Fryderyk Chopin wygrał Boston Teapot Trophy. To jedna z najbardziej prestiżowych nagród w świecie żaglowców.

 

Krzysztof Romański, 23.02.2022 r.

 

Nie mogło być lepszego prezentu na 30. urodziny brygu Fryderyk Chopin, które przypadają na ostatni dzień lutego (pierwsze podniesienie bandery odbyło się 29 lutego 1992 roku w Gdyni). Niepozorny srebrny czajniczek do herbaty to obiekt westchnień kapitanów wielkich żaglowców. Boston Teapot Trophy przyznawany jest przez Sail Training International tej jednostce, która płynąc pod żaglami, pokona najdłuższy dystans w ciągu 124 godzin (5 dób i 4 godziny). Skąd akurat taka liczba? Zdania są podzielone. Niektóre źródła wskazują na genezę historyczną – w XIX wieku tyle czasu potrzebowały klipry, by pokonać dystans z Nowego Jorku do Europy. Jednak Paul Bishop w książce „Żaglowce świata” (Alma-Press, 1996) radzi, by nie doszukiwać się tu głębszego sensu, twierdząc, że „sposób [w jaki – przyp. red.] ten przedział czasu ustalono – może być określone wyłącznie jako coś przedziwnie brytyjskie”.

 

Fryderyk Chopin i Statsraad Lehmkuhl podczas startu regat Tall Ships Races w Lizbonie
Fryderyk Chopin i Statsraad Lehmkuhl / fot. Andre Ricardo / Tall Ships Lisboa

 

Historia trofeum sięga roku 1964, kiedy to po transatlantyckiej Operacji Żagiel żaglowce wracały z Bostonu do Europy. Sponsor jednego z jachtów oświadczył, że przekaże dodatkowe środki, jeśli jednostka weźmie udział w regatach. Trudno było na szybko zorganizować tradycyjny wyścig. Postawiono więc na pojedynek korespondencyjny – wygrać miał żaglowiec, który w ciągu doby pokona najdłuższy dystans. Pierwszym zwycięzcą został włoski jacht Corsaro II pod komendą kapitana Augustino Straulino – złotego medalisty olimpijskiego w klasie Star z Igrzysk w Helsinkach w 1952 roku.

 

To trzeci triumf polskiego żaglowca w tej klasyfikacji. W 1988 roku najlepszy okazał się Dar Młodzieży, który podczas swojego pierwszego rejsu dookoła świata, pod dowództwem kapitana Leszka Wiktorowicza, w zadanym czasie przemierzył na żaglach 1241 mil. Na kolejne polskie zwycięstwo musieliśmy poczekać 31 lat. W 2019 roku nagroda po raz pierwszy trafiła do szczecińskiego brygu Fryderyk Chopin, który w rejsie Niebieskiej Szkoły (z kapitanem Bartłomiejem Skwarą) na trasie Fernando de Noronha – Barbados przepłynął 1218 mil morskich. W 2020 roku szkunerowi Juan Sebastian de Elcano do triumfu wystarczyło 1013 mil. W tej edycji hiszpański żaglowiec, który niedawno zakończył rejs dookoła świata, również pretendował do zwycięstwa. Ostatecznie jednak nagroda przypadła w udziale polskiemu dwumasztowcowi.

 

Kapitan Bartłomiej Skwara
Kapitan Bartłomiej Skwara / fot. Aleksandra Zajkowska

 

Od 13 do 18 lutego 2021 roku, płynąc z uczniami 27. Niebieskiej Szkoły, Fryderyk Chopin przemierzył pod żaglami fantastyczne 1288 mil morskich!

Trasę zaplanowaliśmy tak, by jak najlepiej wykorzystać warunki. Wystartowaliśmy pod Gwadelupą, pierwszy zwrot zrobiliśmy pod Wenezuelą, drugi w okolicy Dominikany, a metę wyznaczyliśmy sobie pod Kolumbią. Mieliśmy silny pasat i zrobiliśmy z niego dobry użytek. Teraz okazało się, że nawet bardzo dobry. Często osiągaliśmy prędkość powyżej 14 węzłów – mówi Bartłomiej Skwara, kapitan Fryderyka Chopina, który do swojej listy sukcesów dopisał kolejny.

 

Przypomnijmy, na koncie chopinowego dowódcy jest już dwukrotne zwycięstwo w regatach The Tall Ships Races (2015, 2019), Nagroda im. Kapitana Leszka Wiktorowicza (2019) oraz dwa trofea Boston Teapot (2019, 2021).

 

Wśród żaglowców z największą liczbą zdobytych Boston Teapot Trophy są: Juan Sebastian de Elcano (10), argentyńska fregata Libertad (9) i norweski bark Statsraad Lehmkuhl (8), który w poprzedniej dekadzie wygrywał seryjnie. Liczymy, że podobnie będzie w tym dziesięcioleciu z Fryderykiem Chopinem.

 

Poniżej pełna lista triumfatorów:

2021: Fryderyk Chopin (Polska)

2020: Juan Sebastian de Elcano (Hiszpania)

2019: Fryderyk Chopin (Polska)

2018: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2017: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2016: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2015: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)

2014: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2013: Cuauhtemoc (Meksyk)

2012: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2011: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2010: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2009: Sagres (Portugalia)

2008: Statsraad Lehmkuhl (Norwegia)

2007: Libertad (Argentyna)

2006: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)

2005: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)

2004: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)

2003: Cuauhtemoc (Meksyk)

2002: Cuauhtemoc (Meksyk)

2001: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)

2000: Libertad (Argentyna)

1999: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)

1998: Libertad (Argentyna)

1997: Juan Sebastian De Elcano (Hiszpania)

1996: Nie przyznano

1995: Kaiwo Maru (Japonia)

1994: Kaiwo Maru (Japonia)

1993: Nippon Maru (Japonia)

1992: Libertad (Argentyna)

1991: Kaiwo Maru (Japonia)

1990: Kaiwo Maru (Japonia)

1989: Nippon Maru (Japonia)

1988: Dar Młodzieży (Polska)

1987: Libertad (Argentyna)

1986: Nippon Maru (Japonia)

1985: Libertad (Argentyna)

1984: Nie przyznano

1983: Gorch Fock (Niemcy)

1982: Cisne Branco /jacht/ (Brazylia)

1981: Libertad (Argentyna)

1980: Nie przyznano

1979: Juan Sebastian de Elcano (Hiszpania)

1978: Nie przyznano

1977: Nie przyznano

1976: Libertad (Argentyna)

1975: Nie przyznano

1974: Juan Sebastian de Elcano (Hiszpania)

1973: Eagle (USA)

1972: Eagle (USA)

1971: Esmeralda (Chile)

1970: Gloria (Kolumbia)

1969: Gorch Fock (Niemcy)

1968: Gorch Fock (Niemcy)

1967: Gorch Fock (Niemcy)

1966: Libertad (Argentyna)

1965: Gorch Fock (Niemcy)

1964: Corsaro II (Włochy)

 

Krzysztof Romański

23.02.2022 r.
Fotografia w nagłówku: Jakub Pierzchała

Dodaj komentarz